طبقه‌بندى سنگ‌هاى رسوبى

سنگهاى آوارى آنهایى هستند که از قطعات سنگهاى قدیمیترى که حمل و نقل شده و بعداً رسوب کرده‌اند درست شده‌اند (مثل ماسه‌سنگها). رسوباتى که منشأ جانورى، بیوشیمیائى و آلى دارند (مثل کربناتها) و آنهایى که منشأ شیمیائى دارند (مثل سنگهاى تبخیرى) گروههاى دیگر سنگهاى رسوبى را شامل مى‌شوند.

گروههاى اصلى سنگ‌هاى رسوبى، سنگهاى رسى (۶۰%)، ماسه سنگها (۲۵-۲۰%) و سنگهاى کربناته (۲۰-۱۵%) بوده و بقیه فقط ۵% سنگها را شامل مى‌شوند.

این سنگها شامل ذراتى هستند که قطر آنها از ۶۲ میکرون کمتر مى‌باشد (سیلتها ۶۲-۴ میکرون و رسها کمتر از ۴ میکرون) اکثر این سنگها داراى ذراتى کوچکتر از ۵ میکرون مى‌باشند. به این دلیل ذرات سنگهاى رسى در موقع تشکیل براحتى و بوسیله کمترین جریان در آب معلق شده و مى‌توانند تنها در آبهاى آرام انباشته شوند .

این سنگها در محیطى که انرژى نسبتاً زیادى دارند (مثل محیط‌هائى با جریان سریع آب) انباشته مى‌شوند. محیط‌هاى پر انرژى شامل تپه‌هاى بادى، سواحل دریاها، رودخانه‌ها و دره‌‌هاى عمیق زیر دریائى مى‌باشند.

ماسه‌هائى که در نقاط کم عمق دریا انباشته مى‌شوند ممکن است توسط جریانات توربیدیتى که شامل مخلوطى از ماسه و آب مى‌باشد، به ناحیه عمیق دریا حمل شده و در آنجا انباشته شوند. اکثر توده‌هاى ماسه‌اى در موقع ته نشست شکل ظاهرى کشیده‌اى (طویل) بخود مى‌گیرند (مثل ماسه‌هائى که در رودخانه‌ها و سواحل دریاها تشکیل مى‌شوند).

رسوبات جدید کربناته دریائى تقریباً بطور کلى از قسمتهاى مختلف موجودات دریائى تشکیل شده‌اند و شواهد زیادى وجود دارد که سنگهاى کربناته زمان فانروزوئیک نیز چنین بوده‌اند. ولى ذرات سنگهاى کربناته به آسانى مى‌توانند تجزیه شده و یا تغییر جنس دهند بطوریکه منشأ آلى آنها همیشه مشخص نمى‌باشد.